Projekt pomoże dorosłym na nowo poukładać sobie życie, a osieroconym dzieciom da możliwość pokonania traumy spowodowanej śmiercią rodzica i rozwinięcia swojego potencjału pomimo dramatu, jaki je spotkał.
Śmierć osób bliskich jest sytuacją kryzysową, jeśli nawet można się było jej spodziewać. Wywołuje silne reakcje emocjonalne, narusza poczucie własnej tożsamości, pogarsza relacje z innymi ludźmi. Kryzys jest tym wyraźniejszy, im bardziej utrata jest niespodziewana i tym dotkliwszy, im bliższa była więź z osobą zmarłą. Właściwie przeżywana żałoba prowadzi do odzyskania zdrowia. Psychiczny ból, jakiemu muszą podołać ci, którzy przetrwali, zawiera trudne do zaakceptowania uczucia, takie jak samotność, rozpacz czy lęk. Osoby w żałobie muszą się nauczyć, jak emocjonalnie uwolnić się od zmarłych, ponownie zaadoptować się do życia i nauczyć się nawiązywać relacje. Nie wszyscy potrafią sobie poradzić jednak z bólem i cierpieniem i wtedy potrzebna jest pomoc profesjonalna terapeuty lub uczestnictwo w grupie wsparcia, w której uczestniczą osoby, które łączą podobne przeżycia i cierpienie. Taka forma kontaktu pozwala na otwarte mówienie o swoim cierpieniu, bólu i lęku, na wyrzucenie z siebie tych emocji, których często się nie ujawnia przed najbliższymi, by ich nie zranić.
Dla dzieci organizowane są kameralne obozy lub kolonie, podczas których mają okazję przebywać i rozmawiać z rówieśnikami doświadczonymi w podobny sposób, lepiej poznać i zrozumieć własne emocje i zachowania,.