Ojciec Mirosław Paciuszkiewicz sprawował w swoim życiu wiele ważnych funkcji kościelnych – był rektorem kościoła św. Jana Chrzciciela w Płocku, przełożonym wspólnoty jezuickiej i duszpasterzem akademickim w Płocku i Diecezji Płockiej oraz na KUL-u w Lublinie, proboszczem Parafii św. Andrzeja Boboli w Warszawie, moderatorem Stowarzyszenia „Przymierze Rodzin”, wykładowcą homiletyki na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum” w Warszawie, a także redaktorem miesięcznika „Przegląd Powszechny”. Spełniał się jako kapłan – najpierw diecezjalny, a później zakonny, duszpasterz ludzi poszukujących Boga, głosiciel Słowa Bożego, promotor kultu św. Andrzeja Boboli, duszpasterz osób żyjących w związkach niesakramentalnych, rekolekcjonista, spowiednik, kierownik duchowy, autor licznych publikacji i książek.
Podczas Mszy świętej z okazji 50-lecia Jubileuszu kapłaństwa, o. Mirosław Paciuszkiewicz mówił: „Dnia 8 sierpnia br. minęło 50 lat od dnia, w którym otrzymałem święcenia kapłańskie – w katedrze płockiej. Siedemnaście lat byłem kapłanem diecezjalnym i już ponad 33 lata jestem kapłanem zakonnym. Dziś razem ze wspólnotą tutaj zgromadzoną dziękuję Panu Bogu za to, że mogłem i jeszcze mogę współpracować z Panem Jezusem w dziedzinie zbawienia. Ponad 18 tysięcy razy sprawowałem Mszę świętą, a przecież każda Msza jest wydarzeniem ogromnym, chciałoby się powiedzieć kosmicznym. Dziesiątki tysięcy razy rozgrzeszałem. Chrzciłem, udzielałem sakramentu chorych, błogosławiłem związki małżeńskie. Bywały takie lata po Soborze Watykańskim II, że codziennie czy niemal codziennie głosiłem homilie podczas liturgii. Wiele razy prowadziłem rekolekcje, dni skupienia. W rozmównicach zakonnych, ale także w górach i nad jeziorami, rozmawiałem z bliźnimi o ich sprawach i o Panu Bogu. Stawałem nieraz bezradny wobec ludzkich problemów. Ale nawet w takich razach niejednokrotnie słyszałem słowa ulgi: „chociaż trochę lżej”. Bywałem świadkiem wielu przełomów i wtedy doświadczałem radości, którą trudno było pomieścić w sobie. Za możliwość posługiwania pragnę dzisiaj dziękować razem z Państwem, którzy jesteście moją wielką rodziną.”
Wkład o. Mirosława Paciuszkiewicza w życie Kościoła, przedstawiony w porządku chronologicznym:
1960-1963 – inspektor (wychowawca) w Niższym Seminarium Duchownym w Płocku, nauczyciel języka polskiego i religii, opiekun duchowy grup młodzieżowych i akademickich, spowiednik, rekolekcjonista
1963-1971 – rektor kościoła św. Jana Chrzciciela w Płocku, duszpasterz akademicki w ośrodku św. Jana Chrzciciela, z poleceniem organizowania duszpasterstwa akademickiego w Diecezji Płockiej, ponadto duszpasterz pracowników Petrochemii, wykładowca homiletyki i literatury w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku
1973-1978 – kapłan zakonny, duszpasterz akademicki na KU-u w Lublinie
1978-1980 – przełożony wspólnoty jezuickiej i duszpasterz akademicki, odpowiedzialny za Duszpasterstwo Akademickie w głównym ośrodku w Lublinie
1973-1995 – wykładowca homiletyki na Wydziale Teologicznym Towarzystwa Jezusowego „Bobolanum” w Warszawie
1981-1986 – redaktor miesięcznika „Przegląd Powszechny”
1986-1995 – proboszcz Parafii św. Andrzeja Boboli w Warszawie
1986-2009 – moderator Stowarzyszenia „Przymierze Rodzin”
1992-1999 – głosiciel homilii podczas Mszy Świętych Radiowych w Bazylice Świętego Krzyża w Warszawie
1987-2010 – duszpasterz osób żyjących w związkach niesakramentalnych i rozwiedzionych samotnych, promotor Kultu Św. Andrzeja Boboli, współtwórca i orędownik współczesnego katechumenatu wśród osób dorosłych, spowiednik, kierownik duchowy, rekolekcjonista .